Zamek w Ojcowie
– położony na terenie Ojcowskiego Parku Narodowego, w centrum Ojcowa, był zamkiem
warownym wzniesionym przez Kazimierza Wielkiego w II połowie XIV wieku. Obecnie
zachowały się jedynie jego ruiny.
Tradycja głosi, że nazwa warowni, w swej pierwotnej
formie brzmiąca Ociec, została nadana przez samego króla, na pamiątkę
walki o tron krakowski jego ojca, Władysława Łokietka, który w okolicznych
jaskiniach znajdował schronienie.
Zamek został zastawiony za czasów Władysława
Jagiełły, co miało związek z wydzieleniem starostwa ojcowskiego, dzierżawionego
kolejno przez Szafrańców z Pieskowej Skały, Bonerów, Myszkowskich.
W I poł. XVII wieku, zaniedbany i podupadły,
zwłaszcza po potopie szwedzkim, kiedy był użytkowany przez Szwedów jako magazyn
żywności i broni, przeszedł w ręce Korycińskich, którzy przystąpili do jego
restauracji i rozbudowy.
Od 1676 roku starostwo ojcowskie było we władaniu
najpierw Warszyckich, a później Męcińskich, Morskich, Łubieńskich i Załuskich,
którzy w 1787 roku podejmowali na zamku króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.
W okresie rozbiorów zamek ponownie zaczął
podupadać. Konstanty Wolicki, który w 1829 roku nabył go od rządu rosyjskiego,
rozebrał mury, ponieważ groziły zawaleniem. Pozostała ośmioboczna wieża, brama
wjazdowa i mury obwodowe.
Nie został zrealizowany projekt odnowy podjęty
przez Ludwika Krasińskiego, który pod koniec XIX wieku został właścicielem
Ojcowa. Krasiński jedynie odnowił wówczas bramę i rozebrał o ok. 6 m mury
wieży, mocno nadwątlone.
W takim kształcie zamek przetrwał do czasów
obecnych. W latach osiemdziesiątych XX wieku przeprowadzono renowację wieży, w
której urządzono ekspozycję poświęconą historii zamku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz