Sankt Petersburg
Widok na Katedrę Św. Isaaca z budynku Senatu i Synodu, ok. 1900 r.
Petersburg (forma zalecana), Sankt Petersburg (egzonim wariantowy) (ros. Санкт-Петербург, Sankt-Pietierburg, potocznie Петербург, Pietierburg; dawniej Piotrogród, ros. Петроград, Leningrad, ros. Ленинград) – miasto w Rosji, położone w delcie Newy nad Zatoką Fińską na terytorium zawierającym m.in. ponad 40 wysp. W latach 1712 – 1918 stolica Imperium Rosyjskiego.
Sprawą prestiżową dla władców Rosji z dynastii Romanowów
było uzyskanie dostępu do Morza Bałtyckiego. Przez ponad sto lat kolejni
carowie bezskutecznie starali się osiągnąć wyznaczony cel. Dopiero w okresie
rządów Piotra I Rosjanie znaleźli się nad Bałtykiem. Dzięki wojnie północnej,
którą toczył ze Szwedami w latach 1701-1721 oraz zwycięstwie w bitwie pod
Połtawą w 1709, a także korzystnych ustaleniach pokoju w Nystad, mógł
przystąpić do zagospodarowywania nadmorskich obszarów.
Głównym marzeniem cara było zbudowanie od podstaw
miasta, które miało świadczyć o narodzinach potęgi państwa rosyjskiego. Prace
budowlane, w których brali udział najwybitniejsi architekci ówczesnej Europy,
rozpoczęły się już w 1703 na zdobytej od Szwedów Wyspie Zajęczej. Pierwszą
budowlą wzniesioną na obszarze wyspy Zajęczej była Twierdza Pietropawłowska,
którą rozpoczęto wznosić na mocy rozkazu cara z dnia 16 maja (27 maja według
kalendarza gregoriańskiego) 1703. Dzień ten jest uznawany za datę założenia
miasta. Na płycie kamiennej specjalnie przygotowanej na tę uroczystość wyryto
następujący napis:
Roku pańskiego 1703, 16
maja założone zostało przez cara i wielkiego księcia Piotra Aleksiejewicza
miasto Sankt-Petersburg.
Caryca Elżbieta kazała wybudować sobie w Petersburgu
pałac, wzorowany na francuskim Wersalu – tzw. Pałac Zimowy. Jako pierwsza
zamieszkała w nim cesarzowa Katarzyna II.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz