Katedra Narodzin św. Marii w Mediolanie (wł. Duomo St. Maria Nascente di Milano, wdialekcie
lombardzkim - Dom de Milan) - gotycka marmurowa katedra, jeden z najbardziej
znanych budowli we Włoszech i w Europie. Należy do największych kościołów na
świecie (długość - 157m, szerokość - 109m). Również wspaniałe witraże w chórze
katedry, należą do największych na świecie.
Na miejscu obecnej katedry znajdowała się
wczesnochrzescijańska katedra Santa Maria Maggiore i nieco większa bazylika
rzymska wyświęcona później na kościół św. Tekli. Obie budowle pochodziły z w
wieku IV, były wielokrotnie burzone i ze zmianami odbudowywane. Budowę obecnej
świątyni rozpoczął w 1386 książę Gian Galeazzo Visconti. Zakończona została
natomiast dopiero w epoce Napoleona. Katedra została wyświęcona w 1572 przez kardynała
i arcybiskupa Mediolanu Karola Boromeusza.
Na skrzyżowaniu nawy głównej i transeptu znajduje się
wieżyczka, zwieńczona widoczną z daleka, złoconą figurą Madonny.
W posadzce katedry znajduje się mosiężna linia obrazująca
południk przechodzący przez Mediolan. W korelacji z umieszczonym w sklepieniu
niewielkim otworem, przez który światło słoneczne pada na tę linię, można
określić najwyższe położenie słońca - południe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz